Dobry preparat gruntujący to podstawa, czyli jak przygotować ściany wewnętrzne przed tynkowaniem?

Gruntowanie podłoży przeznaczonych do tynkowania to prosta, acz bardzo ważna czynność przygotowawcza, której kategorycznie nie należy pomijać. Stosowanie odpowiednio dobranych i przetestowanych środków gruntujących daje gwarancję uzyskiwania wysokich parametrów tynków i stabilność prac tynkarskich, a przede wszystkim gwarancję zadowolenia z wykonanej pracy.

DOBÓR ODPOWIEDNIEGO PREPARATU GRUNTUJĄCEGO

Wbrew pozorom dobór odpowiedniego preparatu gruntującego oraz proporcji rozrobienia z wodą ma ogromne znaczenie w dalszych etapach prac wykończeniowych. Do każdego typu podłoża należy wybrać inny, dedykowany preparat gruntujący spełniający oddzielne funkcje. 

Do podłoża o wysokiej chłonności (np. beton komórkowy, silikaty, ceramika) zwane potocznie podłożami chłonnymi idealnie sprawdzą się: EURO-GRUNT 300 lub EURO-GRUNT 500 – koncentraty do rozcieńczenia z wodą, których głównym zadaniem jest ograniczenie chłonności oraz wzmocnienie podłoża przeznaczonego pod tynki.

Natomiast do podłoży o niskiej chłonności (beton, żelbet) skierowany jest INTER-GRUNT – preparat działający powierzchniowo. Piasek kwarcowy zawarty w wysokiej klasy żywicach poprawia przyczepność na styku podłoże – tynk. Po wyschnięciu tworzy mocną, zwartą
i szorstką powłokę przypominającą gruboziarnisty papier ścierny.

JAK GRUNTOWAĆ – PODSTAWOWE METODY APLIKACJI

W praktyce budowlanej można spotkać trzy podstawowe metody aplikacji preparatów gruntujących:

• za pomocą szerokiego pędzla, szczotki,
• za pomocą wałka malarskiego,
• metodą natryskową.

Sposób wykonywania prac należy dobrać do indywidualnych preferencji, frontu robót oraz dostępności narzędzi. Każda z tych metod aplikacji ma swoje “wady i zalety”, które postaramy się zestawić.

Pędzel ławkowiec. Jest to najprostsza, podstawowa technika nakładania preparatu gruntującego. Najlepiej do tego celu sprawdzi się szeroki pędzel z naturalnego włosia do gruntowania większych powierzchni. Dodatkowo warto zaopatrzyć się w mniejszy pędzel do zakamarków itp.

Zalety i wady aplikacji preparatu gruntującego za pomocą pędzla

Wałek malarski. Można powiedzieć, że jest to najbardziej kompromisowa, a zarazem najczęściej stosowana metoda aplikacji gruntu na podłoże. W końcu wałek malarski nie jest ani wybitnie drogi, ani trudnodostępny. Wręcz, w większości gospodarstw domowych, wśród amatorów prac budowlanych to jedno z podstawowych narzędzi. Nie ma specjalnych wymagań dot. rodzaju bądź szerokości wałka do gruntowania. Wałki z dłuższym włosiem pozwalają na zagruntowanie większej powierzchni pomiędzy kolejnym „moczeniem” narzędzia
w wiaderku.

Zalety i wady aplikacji preparatu gruntującego za pomocą wałka malarskiego.

Natrysk. To najbardziej zaawansowana technicznie/technologicznie metoda aplikacji. Bezapelacyjnie najszybsza, ale wymagająca inwestycji w narzędzia. Natrysk preparatów gruntujących zdaje egzamin praktycznie w przypadku preparatów do podłoży chłonnych. Ziarna piasku kwarcowego zawarte w gruntach sczepnych mają tendencję do zapychania dyszy natryskowej.

 

 

Zalety i wady aplikacji preparatu gruntującego metodą natryskową.

ODPOWIEDNI GRUNT = STABILNY TYNK

Każdy tynkarz z pewnością docenia istotną rolę preparatów gruntujących w swojej profesji. Odpowiednio zagruntowane podłoże wpływa pozytywnie na:

• stabilność i powtarzalność cyklu obróbki tynku;
• „przewidywalność” tynku (brak odpowiedniego gruntu niejednokrotnie potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie);
• wyrównaną chłonność podłoży, co przekłada się na równomierny proces wiązania w wykonywanym tynku;
• jednakową fakturę tynku;
• wysoką, gwarantowaną przez producenta przyczepność;
• ograniczenie ryzyka występowania mikropęknięć powierzchni (dotyczy głównie tynków cementowo-wapiennych);
• gwarancję jakości wbudowanego towaru;
• wysoką trwałość wyprawy tynkarskiej.

             

PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA DO GRUNTOWANIA

Podłoża przeznaczone do gruntowania wymagają kilku podstawowych zabiegów przygotowawczych:

• Kurz. Czyszczenie z kurzu powtarzane jak mantra na każdej ulotce, opakowaniu czy karcie produktu – wydaje się tak powszechne, że nie trzeba już o tym wspominać. Mimo wszystko niektórzy chcą przyspieszyć postęp prac poprzez pominięcie tego ważnego etapu, który potrafi się zemścić w trakcie eksploatacji.
• Wilgoć. Kategorycznie nie należy gruntować podłoży mokrych/wilgotnych. Wilgoć szczególnie długo utrzymuje się w strukturze zwartych elementów betonowych/żelbetowych. Podłoża przeznaczone do gruntowania (w dalszych etapach do wykonywania tynków) powinny być odpowiednio wysezonowane, a ich wilgotność nie powinna przekraczać 3%.
• Tłuste plamy. Na powierzchniach żelbetowych mogą pozostać tłuste plamy – pozostałości po środkach antyadhezyjnych. Należy je usunąć, aby uniknąć ryzyka miejscowego odspojenia od podłoża.
• Zmarzlina. Zdecydowanie nie należy gruntować ani tynkować podłoży przemarzniętych, z widoczną warstwą szronu. W takich wypadkach należy przerwać prace i doprowadzić temperaturę podłoża i otoczenia do wartości wymaganych przez producentów.

Porównanie podstawowych parametrów preparatów gruntujących Doliny Nidy.